Podatek za pracowników, zleceniobiorców i wszystkie inne zatrudnione osoby musi odprowadzać do urzędu skarbowego pracodawca. Nie może tego czynić w zamian żaden inny podmiot. A zatem zapłata zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych naliczonych od świadczeń przysługujących zatrudnionym osobom przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podmiotu zatrudniającego jako płatnika.
Na takim stanowisku jednoznacznie stanął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2017 r., sygn. 1462-IPPB4.4518.1.2017.2.JK3.
Czytamy w niej: „(…) za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – a taki występuje w rozpatrywanej sprawie – dzień m.in. obciążenia rachunku bankowego płatnika lub inkasenta. Z powołanych przepisów wynika, że m.in. wpłata zaliczki (podatku) przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku.
Ustawa Ordynacja podatkowa w art. 62b dopuszcza możliwość zapłaty podatku przez inny podmiot. Regulacje te dotyczą jednakże tylko sytuacji ściśle określonych w ustawie.
Zgodnie z art. 62b § 1 Ordynacji podatkowej, zapłata podatku może nastąpić także przez:
- małżonka podatnika, jego zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
- aktualnego właściciela przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, jeżeli podatek zabezpieczony jest hipoteką przymusową lub zastawem skarbowym;
- inny podmiot, w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 1000 zł.
Stosownie do art. 62b § 2 ww. ustawy, w przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika.
Powołane powyżej przepisy, regulujące możliwość zapłaty podatku przez inny podmiot, stanowią odstępstwo od zasady, że zapłata podatku jest dokonywana przez podatnika, zatem ich treść powinna być interpretowana ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.
Jak wynika z treści art. 62b Ordynacji podatkowej, ustawodawca odniósł ten przepis jedynie do zobowiązań podatnika. Żaden artykuł Ordynacji podatkowego nie odsyła do stosowania art. 62b powołanej ustawy do wpłat dokonywanych przez płatnika (tak jak np. wymieniono to w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej). Brak takiego odesłania wyklucza zatem możliwość odnoszenia regulacji zawartej w art. 62b Ordynacji podatkowej do wpłat płatnika.
(…) obliczanie, pobieranie od podatnika i wpłacanie podatku organowi podatkowemu należy do obowiązków płatnika. Obowiązki te wynikają wprost z ustawy i w żaden sposób nie mogą być modyfikowane postanowieniami umowy cywilnoprawnej. Nie jest zatem możliwe przejęcie, na podstawie postanowień umowy cywilnoprawnej, obowiązków publicznoprawnych danego podmiotu jako płatnika.
Stosownie do powołanego powyżej art. 60 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku podatnika. Powyższy przepis, w związku z odesłaniem zawartym w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej, stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika. Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że wpłata przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku.
Żaden przepis Ordynacji podatkowej nie modyfikuje zasad ww. wpłaty.
Tym samym zapłata zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będących pracownikami lub zleceniobiorcami Wnioskodawcy przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) nie spowoduje wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika. (…)”.
